Draavallei en Aiït Benhaddou

Donderdag 18 oktober.

Kei slecht geslapen en ik voel me als een dweil. Hartstikke verkouden en wat koortsig. De ochtendwandeling door de Draavallei sla ik daarom ook over. Lucy brengt me ontbijt op bed "liefff" en gaat wel de wandeling maken. Rond een uurtje of 11.00 gaan we naar de locale markt in Agdz. Wat een armoede, drukte en stoffigheid. Naast het groente en fruit worden hier de schapen en geiten verhandeld. De kippen worden geplukt en verkocht en werkelijk alles van de koe hangt of ligt buiten in de zon. De kop hangt vol vliegen aan een touw te bungelen. Na een uurtje houden we het wel voor gezien. Stoppen even verderop om in het koffiehuis wat te drinken en in de locale apotheek haal ik een hoestdrankje met codeïne en een soort amoxicilline. Moet even een boost hebben want morgen vertrekken we naar Marrakech en daar wil ik toch weer fit zijn. Onderweg weer een picknick met wat brood en smeerkaas (alweer...wil een boterham met pindakaas!!) aan een droge rivierbedding met drie palmbomen. We lunchen met Anneke en Els uit de groep en hebben wel lol om de situatie. Harde stenen om op te zitten, ruwe ondergrond en een palmboompje tot onze beschikking om te plassen. We zien er de humor van in. Beter een palmboom dan een stinkend hurktoilet vol vliegen... 
Vanaf Agdz rijden we door de vallei verder naar Ouarzazate, onderweg komen we kleine dorpjes tegen en ook wat Nomaden die hun tenten in dit ruige gebied hebben opgezet. Wat een zwaar leven zeg. 
We horen van onze reisleider dat er een zware storm op komst is. De storm hangt boven het Atlasgebergte. Aangekomen op onze slaapplek in Aït Benhaddou is de wind al voelbaar.
De Ksar Aït Benhaddou ligt tegen een roze getinte zandstenen heuvel op de linkeroever van de Wadi Mellah. Hij is te voet bereikbaar vanuit het dorp op de andere oever. Het schilderachtige Aït Benhaddou heeft vaak als filmlocatie gefungeerd. Het bevat een gemeenschappelijke graanopslag en een indrukwekkende groep okerkleurige kasba's van pisé. Sinds het dorp op de Werelderfgoedlijst van de Unesco staat zijn de hogere gedeeltes van de kasba's gerestaureerd. Achter de kasba's staan eenvoudige lemen huizen. Tegenwoordig wonen er minder dan tien families. Ik voel me nog steeds beroerd en besluit om niet mee naar boven te gaan. Ik duik mijn bedje in. De groep gaat wel naar boven met Hassan en ze komen even later gezandstraald naar beneden. De wind is veel heftiger geworden en boven op de berg was het blijkbaar zo heftig dat bij een reisgenoot de bril van zijn hoofd is gewaaid. Ik sla het avondeten over en hoop op een goede nachtrust wat niet mee zal vallen want ons hotel is super gehorig. De hotels zijn trouwens heel simpel, twee bedden, een toilet en douche met vaak alleen maar een straaltje, meer is er niet maar de kamers en de bedden zijn wel schoon en dat is belangrijk. en