Marrakesh

Vrijdag 19 oktober

Ik voel met iets beter. Hoef niet meer zo te hoesten en de koorts is weg. Dus met goede moed en goede zin op naar Marrakech, van origine een Berberstad op de kruising van de Sahara, de Atlas en de Anti-Atlas. Marrakech is de hoofdstad van het zuiden en is met bijna 1 miljoen inwoners de 4e stad van Marokko. Wij rijden er via een ongelooflijk mooie route naar toe. Van ruig naar kaal, dan via de Col de Tichka ( 2260 hoog ) een afdaling naar een groen en vruchtbaar gebied. Wat een uitzicht. Na een simpele lunch komen we aan in Marrakech. Blijkbaar komt volgende week koning Mohammed VI een bezoek brengen aan Marrakech dus het stikt er van de beveiliging en men is de stad aan het schonen van rommel. Blijkbaar is nu de criminaliteit ook een stuk minder omdat men deze lui (kruimeldieven, tasjesrovers, enz) iets langer vasthoudt op het politiebureau. De rijke geschiedenis van Marrakech komt tot uiting in de verschillende wijken. De medina, met daarboven de opvallende minaret van de Koutoubiamoskee, is min of meer de oude stad. De bruisende Place Jemaa el-Fna is het kloppende hart. Binnen de stadsmuur liggen de soeks (ten noorden van het plein), de kasba en de mellah (Joodse wijk). Guéliz, in het noord-westen, is de nieuwe stad. De imposante stadsmuur met diverse poorten (Moorse architectuur) loopt langs de oostkant van Guéliz en omringt de medina in zijn geheel. 'S Avonds krijgt de muur een schitterende bijna roestbruine gloed als de zon ondergaat. Wij gaan met een taxi (krijgen ook zijn telefoonnummer) naar een restaurantje in de oude medina, tip van een collega. Wat is het druk en hectisch. Dit hadden we nooit te voet kunnen vinden. Achter een grote poort ligt een soort pleintje met allerlei mozaïek tegeltjes waarin het restaurant zich bevind. Helemaal geweldig en het eten is super lekker. We laten het restaurant onze taxichauffeur bellen om ons op te halen en even later komt hij eraan. Zeer betrouwbare gast. De volgende dag gaan we met een gids op pad door Marrakech. Wederom superdruk en hectisch. De graftombe slaan Lucy en ik over maar we gaan wel het Palais Bahia bezoeken, ook wel genoemd het paleis van de favoriet. Het bestaat uit 2 delen, een ouder gedeelte en een wat later bijgebouwd nieuw gedeelte. De toenmalige Sultan was een zeer zwaarlijvige man en alles is dus gelijkvloers. Een gedeelte bestaat uit kamers waar zijn concubines leefden met daarnaast een ontvangstkamer. Mooi maar zeer gedateerd en ook niet bijgehouden. Het paleis is echt in een vervallen staat. Daarna door de soeks van Marrakech. Zoals bijna in heel Marokko heeft hier ook iedere soek zijn eigen ambachtslieden en zijn eigen producten. Hout, zilver, leer, enz. We gaan ook naar een soek waar ze kruiden en medicinale kruiden verkopen. Heel interessant. Foto's maken van mensen is hier ook weer niet mogelijk, dan worden ze pisnijdig, gaan schreeuwen en willen geld. Naar het Place Jemaa el-Fna wat beschouwd wordt als een uniek plein en geld als een symbool voor de stad. Het plein kent een gruwelijk verleden, tot de 19e eeuw werden hier misdadigers onthoofd. Soms werden er op 1 dag wel 45 mensen geëxecuteerd en hun hoofden werden aan de stadspoorten opgehangen. Nu staat het 's Avonds bekend als een grote arena met openlucht theater. Wij vinden het een grote poppenkast, vastgebonden aapjes, slangen die verdoofd zijn, zakkenrollerij wat we zelf gezien hebben. Verder nog even wat dwalen door de straatjes. Hier zijn de mensen in tegenstelling tot het gebied rondom de Atlas en de Sahara heel opdringerig en agressief. De sfeer is grimmig. Wij ervaren dit niet als prettig. Ik had niet gedacht dat Marrakech zo toeristisch zou zijn en zo Westers. Ik had een beetje een stad verwacht van duizend en één nacht met Marokkaanse invloeden maar dat is er niet echt. Gelukkig hebben we de afgelopen 10 dagen in de niet echt bewoonde wereld het echte Marokko en de echte Marokkaanse mensen leren kennen. En dat was geweldig om mee te maken, te zien en te beleven. S'avonds bellen we de taxichauffeur weer om ons (met 4 reisgenoten) naar een restaurantje te brengen gerund door een Marokkaanse familie. Weer een achteraf steegje wat we zo nooit gevonden zouden hebben. We worden Hartelijk verwelkomd en het eten is superlekker. De sfeer is prima en we genieten alle zes volop. Mooie afsluiting en morgen gaan we op weg naar het kustplaatsje Essaouira. Zin in..